یادمان دوتار ایرانی، یادنامه ای برای فرهنگ اصیل و پویای ایران - فارس کلوب

به گزارش فارس کلوب، در سالروز قرارگیری دوتار ایرانی در فهرست جهانی آثار ناملموس بشری در اجلاس بوگوتا پایتخت کشور کلمبیا در سال 2019 مسیحی برابر با 1398 خورشیدی که باهمت وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی به خاتمه رسید، فرهنگ والای ایران زمین بر شانه های ستبر دوتار، سده هاست که دریچۀ روشن تماشای سنت ها و باورهای مردمان ایران بوده است. سازی به قدمت تاریخ ایران و نغمه هایی به کهن نگری بشریت در آن جای خوش نموده است.

گوشه های اصیل موسیقایی گوشه و کنار ایران، با قصه های مردمانی که انسانیت و عشق را در آن ساخته وپرداخته کردند و نوایی که از جان برآوردند و بر دل های مشتاقان فرهنگ ایران نشاندند. نقل هایی که از زندگی شان و اندیشه هاشان سینه به سینه انتقال دادند.

یادمان دوتار ایرانی حکایت مردمانی است که در لابه لای مردم زیسته اند و خنیاگران و قصه پردازان آن بوده اند. یادمان ایرانی با چشم انداز توجه به سازندگان و نوازندگان دوتار بنیان قرار گرفت تا از فرصت جهانی شدن نام و رسم دوتار ایرانی، مرهمی باشد بر زخم های بی شمار بر پیکر فرهنگ اصیل موسیقایی ایران عظیم. تهیه پرونده ثبت دوتار ایرانی در فهرست جهانی آثار ناملموس بشری، کاری بود بس شایسته تحسین در این روزگار که به پایمردی معاونت میراث فرهنگی رقم خورد اما مسئولیت همگانی یکایک کنشگران حوزه موسیقی اصیل ایرانی و خانواده عظیم میراث فرهنگی کشور، بیش ازپیش سنگین تر از گذشته شده است. با همین هدف، یادمان دوتار ایرانی به دنیا آمد تا در حد بضاعت خود با برنامه ریزی و آینده نگری در آموزش و پژوهش در دو زمینۀ مهارت های سنتی ساختن و مهارت های سنتی نواختن کوشش کند. با برگزاری یادمان دوتار ایرانی، بهره گیری از استادان به نام و روشنگر دوتار ایرانی که از میان اقوام و مناطق مختلف ایران زمین برخاسته اند و انتقال دانش و فن به مشتاقان اصالت دوتار ایرانی چشم اندازی است که اینک دست یافتنی به نظر می رسد.

یادمان دوتار ایرانی به حکم شعر مولانا جلال الدین محمد بلخی همیشه این رو پیش چشم داشته است که: آب دریا را اگر نتوان کشید/ هم به قدر تشنگی باید چشید.