از پنالتی با مرگ، ممنوع الخروجی و حکم شلاق تا تیم داری
به گزارش فارس کلوب، دیروز روز جهانی دروازه بان بود و هم زمان خبری منتشر شد که عابدزاده میخواهد به صورت حرفه ای تیم داری کند و تیمش را به مرور وارد رقابت های لیگ برتر فوتبال ایران کند.
ماجرا از این قرار است که از یک سال گذشته عابدزاده تیمی را با نام اف سی عابدز تأسیس و با حضور در رده های زیرگروه استان تهران فعالیتش را شروع نموده و حالا توانسته به عنوان تیم دوم به لیگ برتر استان تهران راه یابد. هدف و برنامه ریزی عابدزاده حضور در لیگ های کشوری و بعد لیگ برتر ایران است.
راستا زندگی عابدزاده پرفرازونشیب بوده؛ از حضور در دو تیم استقلال و پرسپولیس، قرارگرفتن درون دروازه مقابل آمریکا با وجود مصدومیت، اخراج از پرسپولیس توسط شخص علی پروین و رستوران داری و دوری از فوتبال. نقطه عطف تمامی این اتفاقات، اما سال 1380 است که عابدزاده را از پرسپولیس دور کرد و نزدیک بود زندگی اش نیز در همان سال به سرانجام برسد.
رکورد ماندگار؛ بی شکست در دربی
وحید طالب لو تا سال های آخر حضورش در استقلال همواره با افتخار اعلام می کرد که یک وجه مشترک با عابدزاده دارد و آن بی شکستی در دربی است. این رکورد وحید، اما با شوت سرکش کریم باقری شکسته شد تا احمدرضا عابدزاده تنها بازیکنی در ایران باشد که در تمامی دربی ها بی شکست بوده است.
این رکورد، اما زمانی جالب تر می گردد که بدانیم عقاب آسیا به عنوان دروازه بان هر دو تیم درون دروازه قرار گرفته و شکست نخورده است. این اتفاق برای او می توانست در دربی جنجالی سال 1379 رخ دهد؛ زمانی که پای احمدرضا لیز خورد تا مهدی هاشمی نسب به رؤیایش که گلزنی به پرسپولیس بود برسد، اما علی کریمی در دقیقه 89 اجازه نداد رکورد او شکسته گردد. کاپیتان سابق تیم ملی فوتبال ایران همچنین یکی از رکوردداران کلین شیت در این بازی عظیم است. او با پیراهن استقلال تهران در پنج بازی تنها دو گل دریافت کرد و در هشت بازی برای پرسپولیس تنها پنج گل دریافت نموده است. عابدزاده در تیم استقلال سه کلین شیت به ثبت رساند، اما در زمان حضور در دروازه پرسپولیس توانست در پنج بازی کلین شیت کند.
بازی های ماندگار؛ بیش از انگشتان یک دست
زمانی که او یک گلر 19 ساله بود، تقریبا بیشتر مربیان حدس می زدند که یک نابغه دروازه بانی متولد شده است. بازی های ماندگار توسط عابدزاده آن قدر زیاد است که نمی توان به یک مسابقه خاص اشاره نمود. از مهار پنالتی ها در جام ملت های 1996 تا درخشش در بازی پلی آف حضور در جام جهانی 98 مقابل استرالیا، او را نسبت به سایر بازیکنان متمایز نموده است.
جواد خیابانی که همراه تیم ملی ایران راهی استرالیا شده بود تا ملاقات برگشت شاگردان ویه را را مقابل استرالیا گزارش کند، می گوید در ابتدا که تصویر را از تلویزیون می دیدم، تصور کردم این بازی را روی دور تند زدند و اگر خودم گزارشگر مسابقه نبودم، باورم نمی شد که سرعت تیمی استرالیا تا این حد بالاست و اگر عابدزاده آن مهار تک دست را در دقیقه دو نداشت، شاید بازیکنان ایران همان ابتدا روحیه شان را می باختند.
لازم به ذکر است عابدزاده در بازی با ژاپن که باز هم در مرحله پلی آف و پیش از تقابل با استرالیا بود، با برخورد به تیر دروازه دچار مصدومیت شدید زانو شد، اما با این حال مقابل استرالیا به میدان رفت. همین مصدومیت زانو باعث شد تا او ملاقات اول با یوگسلاوی سابق را در جام جهانی 98 فرانسه از دست بدهد، اما حساسیت ملاقات با آمریکا باعث شد تا نیما نکیسا نیمکت نشین گردد تا یک روز رؤیایی دیگر برای عقاب آسیا رقم بخورد.
او با مهار بیش از سه تک به تک مقابل آمریکا نقش بسزایی در پیروزی عظیم مقابل این تیم داشت. رقم زدن خاطرات ملی، اما برای عابدزاده خیلی زود تمام شد؛ چرا؟ چون سال 1380 برای او فرا رسید....
سال 80، نقطه عطف زندگی احمدرضا؛ اخراج از پرسپولیس تا پنالتی با مرگ
ششم فروردین 1380 و در اوج دعوا های مدیریتی در باشگاه پرسپولیس خبر اخراج هشت بازیکن پرسپولیس از سوی علی پروین منتشر شد. در آن موقع اکبر غمخوار مدیرعامل پرسپولیس تهران بود. احمدرضا عابدزاده مهم ترین نفر در بین این اخراجی ها بود که گفته می شد به علت شرکت در میهمانی ترتیب داده شده از سوی عباس انصاری فرد (مدیرعامل وقت باشگاه) به مناسبت صعود پرسپولیس در جام باشگاه های آسیا، مورد غضب پروین قرار گرفته است.
رضا شاهرودی، ادموند بزیک، محمد برزگر، هادی مهدوی کیا، علی اکبریان، مجتبی فرجی و مهدی نکونام دیگر بازیکنان اخراجی بودند. البته عابدزاده دوباره به تیم بازگشت، ولی تعداد دیگری از اخراجی ها مثل بزیک و مهدوی کیا برای همواره از پرسپولیس جدا شدند. هادی مهدوی کیا در تبادل نظر با ورزش 3 درخصوص اخراج دسته جمعی این طور می گوید: علی پروین تصور می کرد که در پرسپولیس باندی تشکیل شده با مدیریت آقای عابدزاده به همین خاطر همه ما را اخراج کرد. همچنین علی پروین اصولا از احمدرضا خوشش نمی آمد.
هرچند عابدزاده به تیم برگشت، اما همین دل چرکینی باعث شد تا با انجام یکی، دو مسابقه برای پرسپولیس از این تیم جدا گردد و فوتبال را کنار بگذارد. اواخر همین سال بود که خبر سکته مغزی عابدزاده در 12 اسفند، مردم ایران را به شوک فرو برد. بیمارستان کسری هر روز شاهد حضور هزاران نفر از علاقه مندان به احمدرضایی بود که به کما رفته بود و به شکل معجزه آسایی به زندگی برگشت. او تا مدت ها قدرت تکلم بالایی نداشت، اما امید به زندگی باعث شد تا به مرور به شرایط آرمانی برگردد.
بازگشت به فوتبال؛ حکم 54 ضربه شلاق تا حضور در آمریکا
عابدزاده در اواسط دهه 80 به عنوان مربی دروازه بان ها به فوتبال برگشت. او که در دوران افشین قطبی و یکی، دو فصل بعد از آن نیز در پرسپولیس حضور داشت، مدتی را هم در راه آهن مربی دروازه بان ها بود، اما تصمیم گرفت به آمریکا مهاجرت کند تا با تأسیس یک آموزشگاه مدرن دروازه بانی، نوجوانانی را برای این پست پرورش دهد. فروردین 1391 بود که خبری روی خروجی بعضی خبرگزاری ها منتشر شد که از ممنوع الخروج بودن احمدرضا عابدزاده و محکومیت او به تحمل 54 ضربه شلاق خبر داده بود.
عابدزاده در تبادل نظر با عصرایران در خصوص محکومیت 54 ضربه شلاق این طور شرح داد: روز اول فروردین قصد سفر به آمریکا و دیدن پسرم پس از یک سال را داشتم که در فرودگاه متوجه شدم ممنوع الخروج هستم و وقتی پیگیری کردم فهمیدم به تحمل 54 ضربه شلاق نیز محکوم شده ام. من سال 72 و در ملاقات تیم ملی ایران برابر چین تایپه دچار مصدومیت شدید شدم و پایم را به تیغ جراحان سپردم که دکتر مددی این عمل را انجام داد، اما پایم کوتاه و بلند شد و پزشکان آلمانی تأیید کردند که مقصر این اتفاق پزشک جراح بوده است. از همین رو به خاطر مصاحبه ای که با یکی از روزنامه های کشورمان انجام دادم، دکتر مددی از من شکایت کرد که ظاهرا احضاریه سه بار به آدرس دیگری رفته است و پلاک مغازه من در احضاریه اشتباه خورده بود. هرچند این ماجرا در نهایت ختم به خیر شد، اما خاطره بدی را برای دروازه بان سابق تیم ملی ایران بر جای گذاشت.
رستوران داری هم نتوانست احمدرضا را آرام کند
ظاهرا حضور در فوتبال دیگر برای عابدزاده جذاب نبود به همین دلیل تصمیم گرفت رستوران خودش را اطراف متل قو افتتاح کند؛ بی هیاهو و حواشی؛ همه روزه مردم برای دیدن عابدزاده آنجا صف می کشیدند تا گپ وگفتی با او داشته باشند و عکسی بگیرند. دستکش های او در بازی با استرالیا روی دیوار آویزان بود و آنچه نشان می داد، ناامیدی احمدرضا از بازگشت به ورزشی بود که سال ها بابتش زحمت کشیده بود.
یک سال اخیر، اما برای عابدزاده باز هم هیجان انگیز رقم خورده چراکه بار دیگر طعم رقابت را چشیده است. او تیم خودش را تأسیس نموده و با بازیکنان جوان و مستعد میخواهد برگ دیگری از زندگی پرتلاطمش را به نمایش بگذارد. نماد لبخند درون زمین که همه چیز را در فوتبال دید و تجربه کرد؛ از حضور در جام جهانی، موفقیت در جام ملت ها، اخراج توسط علی پروین، دست وپنجه نرم کردن با مرگ تا ممنوع الخروجی و رستوران داری، حالا آرام و بی صدا میخواهد فرایند جدیدی را رقم بزند با اف سی عابدز.
منبع: فرارو