کشف یک تمدن باستانی گمشده در دل جنگل های آمازون! - فارس کلوب

به گزارش فارس کلوب، تیمی متشکل از باستان شناسان اروپایی با استفاده از اسکنر های لیزری از راه دور که روی هلیکوپتر ها نصب شده بودند، سکونتگاه های گسترده ای را در قلب فرهنگ باستانی کاسارابه که بین سال های 500 تا 1400 پس از میلاد در شمال بولیوی کنونی و در درون جنگل های نفوذ ناپذیر آمازون پیشرفته بود، کشف کردند.

به گزارش فارس کلوب، باستان شناسان می گویند ویرانه های گسترده سکونتگاه های آمازون که زمانی محل زندگی یک جامعه بومی کشاورزی با تمایل به کیهان شناسی بود، در جنگل های بولیوی و در زیر پوشش گیاهی به ظاهر غیرقابل نفوذ پنهان شده بود و فقط اسکنر های لیزری توانست آن ها را تشخیص دهد. شبکه گسترده ای از سکونتگاه هایی که در زیر جنگل های انبوه کشف شد، نشان دهنده نوعی شهرنشینی کم تراکم و اولین مورد از این نوع در منطقه ها پست گرمسیری آمریکای جنوبی است.

به گفته کریستوفر فیشر، باستان شناس دانشگاه ایالتی کلرادو، که در این مطالعه شرکت نداشت: مقیاس بقایای معماری در این مکان ها که شامل هرم های خاکی است که زمانی بیش از 20 متر بر فراز دشت های اطراف بلند می شدند، قابل اغراق نیست و می توان آن را با جوامع باستانی پیشرفته همتراز دانست. برای دهه ها، بعضی باستان شناسان تصور می کردند که خاک های استوایی در این منطقه ها بولیوی معمولاً قادر به حمایت از جمعیت های بزرگ و تمدن های پیچیده شهری نیستند. اما شواهد اخیر ثابت می نماید که این مردمان باستانی آنقدر توانایی داشتند تا در کنار ماهیگیری و شکار، این زمین های سخت و سیل زده را تبدیل به مزارع کشاورزی حاصل خیز نمایند.

در این مطالعه، پرومرز و همکارانش دو سکونتگاه بزرگ به نام های کوتوکا و لندیوار را در این منطقه شناسایی کردند که به عنوان مراکزی برای شبکه ای گسترده متشکل از 24 سکونتگاه کوچکتر دیگر بود. این تیم می نویسد: این دو محل سکونت بزرگ اگرچه قبلاً شناخته شده بودند، اما میزان بزرگ و جزئیات معماری آن ها تنها به وسیله آنالیز LIDAR (اسکن لیزری هوایی) آشکار شد. آن ها تخمین می زنند که مردم کاساراب برای ساختن کوتوکا حدود 570000 متر مکعب خاک را جابجا کردند، یعنی ده برابر خاکی که مردم تیواناکو برای ساختن هرم آکاپانا، بزرگترین سازه ای که تا به امروز در ارتفاعات بولیوی یافت شده است، جابه جا کردند.

مردم کاساراب بعلاوه برای دفاع از این سکونتگاه های مرکزی، خندق ها و بارو هایی ساختند، و سیستم های کنترل آب بزرگی را که برای کشت مواد غذایی مازاد طراحی شده بود، بکار گرفتند که باستان شناسان استنباط می نمایند، می توانست جمعیت بزرگ کاسارابی را پشتیبانی کند. فیشر می نویسد: این داده ها به جمعیت های متراکم، شیوه های فراوری به وسیله انسان و مراکزی با منظره ها معماری سلسله مراتبی پیچیده که از دهکده های کوچک تا مراکز بزرگ، اشاره دارند. این امر اهمیت بسزایی دارد، زیرا ما می دانیم وجود سلسله مراتب در معماری به معنای وجود پیچیدگی های اجتماعی است. جالب اینجاست که این سطح از پیچیدگی اجتماعی تا به امروز در دیگر جوامع اولیه آمازون مشاهده نشده است.

منبع: sciencealert

ترجمه: مصطفی جرفی-فارس کلوب